CORONA VIRUSNA INFEKCIJA

Corona virusna infekcija je oboljenje kome podležu psi različitih starostnih kategorija, ali najviše obolijevaju štenci. Corona virus je raširen među psećom populacijom svuda u svijetu, slično kao i parvovirus, ali je u odnosu na parvovirus je manje letalan.

Klinički znaci corona virusne infekcije variraju od vrlo blagih, pa i neprimijetnih simptoma, pa do vrlo ozbiljnih simptoma čija je glavna manifestacija jako povraćanje i proliv. Kod pasa oboljelih od corona virusne infekcije uglavnom ne dolazi do povišenja tijelesne temperature. Stolica oboljelog psa varira u izgledu i boji i može da bude žućkasto-narandžasta, crvenkasta ili sukrvičava. Po konzistenciji može da bude kašasta ali i potpuno vodenasta, kao i sa dosta sluzi.

Veterinar može da postavi sumnju da se radi o corona virusnoj infekciji kod svih pasa koji naglo obolijevaju od akutne dijareje i povraćanja posebno ako je više pasa istovremeno afektovano. Važne podatke daje i vakcinalni status pasa kao i neki od pratećih kliničkih manifestacija. Za razliku od parvovirusne infekcije, kod corona virusne infekcije retko na početku dolazi do povišenja tijelesne temperature, rijetko se pojavljuje i izrazita leukopenija (smanjenje broja bijelih krvnih zrnaca u krvi) što je jedan od simptoma parvovirusne infekcije, takođe rijetko dolazi do pojave veće količine krvi u povraćenom sadržaju i u stolici što je često kod parvoviroze. Međutim, vrlo često dolazi do miješane infekcije psa i sa parvo i sa corona virusom, i to po podacima američkih autora čak u 25 % slučajeva. Miješana infekcija daje vrlo teške kliničke simptoma i najčešće je fatalna po obolelog psa.

Da bi se postavila tačna dijagnoza, neophodni su labaratorijski pregledi koji u našim uslovima najčešće nisu mogući, a i potrebno je odrečeno vrijeme za njihovo izvođenje, tako da je neophodno odgovarajuću terapiju započeti samo pri postavljanju sumunje na corona virusnu infekciju. Na sreću, corona virusna infekcija najčešće nije fatalna i zahteva samo supurativnu terapiju, pa labaratorijska dijagnoza nije neophodna za uspiješnu terapiju.

Terapija corona virusne infekcije se na prvom mijestu zasniva na nadoknadi tečnosti putem infuzionih rastvora, kao i na teapiji sredstvima koja zaustavljaju proliv. Većina oboljelih pasa se uz odgovarajuću terapiju brzo oporavlja. Uginuća od corona virusne infekcije su rijetka ali su moguća, posebno kod štenaca.

Kao profilaktička mijera protiv corona virusne infekcije je vakcinacija pasa. Međutim, pošto se predpostavlja da postoje više sojeva corona virusa, kao i zato što corona virusna infekcija najčešće nije letalna, vakcinacija se preporučuje kod onih pasa koji su dosta izloženi kontaktu sa drugim psima, na primijer psi koji borave u odgaivačnicama ili pansionima za pse, ili psi koji se često izvode na izložbe pasa.

Rotavirusne infekcije kod male djece, posebno beba, su jedan od najčešćih uzroka dijareje i mogu da budu i fatalne. Kod pasa dijareje izazvane rotavirusom su daleko manje opasne i obično su samolimitirajuće. Najčešće se inficiraju novorođena štenad. Glavni simptom oboljenja je dijareja koja može da bude vodenasta ili sluzava. Dijareja obično kratko traje i prolazi bez ikakvih posledica po zdravlje i napredovanje štenaca. Opisani su i slučajevi uginuća štenaca od rotavirusne infekcije ali su oni izuzetno rijetki i obično su povezani sa lošim uslovima držanja i nege štenaca. Većina odraslih pasa nosi antitela protiv rotavirusne infekcije jer su u toku života došli u kontakt sa ovim virusom, ali je oboljenje prošlo bez simptoma ili su simptomi bili jako blagi. Zbog toga je većina štenaca zaštićena od rotavirusne infekcije putem pasivnog imuniteteta ( imunitet koji se sa majke prenosi na potomstvo).

Terapija rotavirusnih infekcija je ista kao i terapija svih drugih akutnih proliva, znači oboljelom psu se nadoknađuje izgubljena tečnost i strogo se pazi na način ishrane i vrstu namirnica koje se u ishrani obolelog psa koriste. Većina oboljelih pasa se jako brzo oporavlja.

Još uvijek ne postoji vakcina protiv rotavirusne infekcije pasa, a i pitanje je da li je uopšte potrebno vakciniti pse protiv ove bolesti. Rotavirusna dijareja

Dijareja izazvana virusom “Štenećaka”

Jedan od simptoma “Štenećaka” može da bude dijareja. Dijareja se obično javlja sa još nekim od simptoma “Štenećaka” kao što su povraćanje, iscijedak iz očiju, iscijedak iz nosa, upala pluća, neurološki poremećaji… Pošto je “Štenećak” vrlo ozbiljno obljenje sa složenom kliničkom slikom, ovim oboljenjem ćemo se baviti detaljno u nekom od narednih brojeva “Zova”, a sada ćemo samo još pomenuti da je vakcina protiv “Štenećaka” vrlo efikasna i da pruža pouzdanu zaštitu protiv ove opake bolesti pasa.

Dijareja izazvana virusom mačeće panleukopenije

Mačeća panleukopenija je vrlo teška, lako prenosiva bolest izazvana parvovirusom. Virus ima izražen afinitet prema ćelijama crijevnog epitela, hematopoetskom tkivu kao i prema limfoidnom tkivu.

Najčešće oboljevaju mačići u starosnom dobu između tri i pet mjeseci starosti. Simptomi kod mačaka oboljelih od panleukopenije su vrlo slični sa simptomima pasa oboljelih od parvoviroze : u početku mačka puno povraća, neraspoložena je, tijelesna temperatura joj je povišena, ne pokazuje nikakav apetit, eventualno hoće da uzme tečnost koju često ispovrati. Sledeći simptom koji se javlja je jak proliv koji je u početku svijetlosmeđe ili žute boje,da bi kasnije u sebi sadržao primijese krvi ili je čitava stolica tamnocrvene boje. Vrlo često dolazi do razvoja sekundarnih bakterijskih infekcija što još pogoršava kliničku sliku. Vrlo brzo se razvija dehidracija.

Dijagnoza panleukopenije mačaka se obično postavlja na osnovu podataka o vakcinalnom statusu mačke, na osnovu kliničke slike, kao i na osnovu izrazite panleukopenije (smanjenje broja belih krvnih zrnaca u krvi). Postoji i mogućnost serološke dijagnostike ove virusne bolesti, ali se u rutinskoj praksi ona ne primijenjuje.

Terapija se bazira na nadoknadi tečnosti putem rastvora elektrolita, smirivanjem povraćanja i proliva, upotrebom antibiotika prema procijeni veterinara, kao i na dobrim uslovima držanja i nege oboljele mačke. Međutim, često se dešava da i pored svih primijenjenih mijera dođe do razvoja komplikacija bolesti u vidu endotoksemija i posljedičnog pada tijelesne temperature ispod normale, razvoja anemije, žutice, sekundarnih bakterijskih ili gljivičnih oboljenja, koje dovode do fatalnog ishoda bolesti.

Najvažnija preventivna mera je redovna vakcinacija mačaka. Preporučuje se da se mačići prvi put vakcinišu protiv panleukopenije između šeste i osme nedelje starosti. Revakcinacija se vrši za tri do četiri nedelje. U periodu između vakcine i revakcine, kao i desetak dana po revakcini mačiće treba držati u uslovima izolacije.

Mačeća coronvirusna i rotavirusna infekcija

Infekcije corona i rota virusom kod mačaka se slično manifestuju kao infekcije ovim virusima kod pasa. Ni jedan od ovih virusa ne daje teške simptome i nisu potrebne preventivne vakcinalne mere.